Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2023
- Διάχυτη είναι η ανησυχία για τα αποτελέσματα των ολλανδικών εκλογών, μετά τη νίκη του ακροδεξιού Geert Wilders, ο οποίος χαρακτηρίζεται για την αντι-ισλαμιστική ευρωσκεπτιστική του στάση, ενώ είναι υποστηρικτής και του “Nexit” της εξόδου, δηλαδή της Ολλανδίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπήρξε δε δεινός πολέμιος της παροχής οικονομικής στήριξης προς την Ελλάδα κατά την εποχή των πακέτων διάσωσης.
- Η άνοδος της ακροδεξιάς, όπως όλοι γνωρίζουν, είναι ένα σύμπτωμα που σχετίζεται άμεσα με το μεταναστευτικό και αν η Ευρώπη δεν διαχειριστεί αποτελεσματικά αυτά τα θέματα, η ροή των ψηφοφόρων προς αυτά τα κόμματα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
- Πηγαίνοντας προς Ανατολάς, η παύση των εχθροπραξιών αργεί. Το Ισραήλ δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας γενικώς, καθώς ο πρωθυπουργός Νετανιάχου, μολονότι συμφώνησε για προσωρινή εκεχειρία για ανθρωπιστικούς λόγους, η οποία δεν θα εφαρμοστεί άμεσα αλλά μετά από μερικές ημέρες, φαίνεται αποφασισμένος να επιστρέψει στις πολεμικές επιχειρήσεις της χώρας του με την ίδια ένταση, αν όχι μεγαλύτερη.
- Κατά τα άλλα, εντός των συνόρων, οι “6+6” ή αλλιώς ομάδα της Έφης Αχτσιόγλου τραγουδάνε φαίνεται ακόμα το “should I stay or should I go”, αν και όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν ότι εντός των ημερών θα πρέπει να αναμένονται εξελίξεις.
Προξένησε κακές εντυπώσεις, πάντως, η απουσία τους από τα έδρανα της Βουλής κατά τη συζήτηση του πολύ σημαντικού θέματος της αποκατάστασης των περιοχών που επλήγησαν από τις πρόσφατες πυρκαγιές και πλημμύρες και για την κλιματική αλλαγή. Ανεξάρτητα από τα εσωκομματικά τους προβλήματα, οι άνθρωποι που τους ψήφισαν τους ψήφισαν να είναι εκεί την ώρα των μεγάλων θεμάτων. Και δεν ήταν… Και δεν μας ενδιαφέρουν τα κέφια τους. - Στο μεταξύ, έχει καταλάβει κανείς τι γίνεται με αυτά τα χρωματιστά τιμολόγια ρεύματος; Μήπως πρέπει να μας κάνουν λίγο φροντιστήριο για να καταλάβουμε τι μας γίνεται;
Τρίτη 21 Νοεμβρίου 2023
- Ισχυρές δόσεις χιούμορ είχε χθες η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας. «Στον ΣΥΡΙΖΑ μαλώνουν εάν ο αρχηγός τους είναι ο Τραμπ ή ο Μπέπε Γκρίλο, και παίζουν “μαξιλαροπόλεμο», “κρύβοντας ότι το μαξιλάρι αυτό ήταν το ενέχυρο των δανειστών για την αναξιοπιστία του κ. Τσίπρα», είπε ο πρωθυπουργός. Να μην ξεχνάμε όμως, ότι η κρίση αναξιοπιστίας δεν ξεκίνησε επί των ημερών του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως επίσης και ότι επί των ημερών Τσακαλώτου, τον οποίο αφορά ο “μαξιλαροπόλεμος”, η αξιοπιστία αποκαταστάθηκε. Και κάπως έτσι και η Νέα Δημοκρατία, όταν έγινε κυβέρνηση, βρήκε λεφτά στα ταμεία, εύφορο έδαφος, ευήκοα ώτα στας Ευρώπας και πλήρως αποκατεστημένες τις σχέσεις με την ΕΕ για να προωθήσει την πολιτική της. Για να είμαστε δίκαιοι…
- Ο Στέφανος Κασσελάκης μάλλον θα πρέπει να το πάρει απόφαση ότι η ομάδα της Έφης Αχτσιόγλου “6+6” του κουνάει ήδη το μαντήλι. Το θέμα πλέον είναι αν θα υπάρξει πράγματι συνεργασία με την “Ομπρέλα” του Ευκλείδη Τσακαλώτου για τη δημιουργία κοινοβουλευτικής ομάδας, η οποία θα τους επιτρέψει να έχουν μια καλύτερη κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Αναμένουμε τις εξελίξεις…
- Η παγκόσμια κοινή γνώμη παρακολουθεί σοκαρισμένη όχι έναν καινούριο πόλεμο, αλλά μια καινούρια πολιτική “φυσιογνωμία” που αναδύθηκε από τις προεδρικές εκλογές στην Αργεντινή. Έναν απερίγραπτο τύπο, ο οποίος δηλώνει αναρχοκαπιταλιστής, γκουρού του ταντρικού σεξ, ενώ κατέβηκε στις εκλογές – άκουσον, άκουσον- μετά από παραίνεση του σκύλου του ο οποίος του ενεφανίσθη ως φάντασμα στον ύπνο του. Κι αυτά είναι λίγα μόνο από τα ευτράπελα που συνοδεύουν τη νέα αυτή περίπτωση που θα ηγηθεί μιας σημαντικής χώρας της Λατινικής Αμερικής. Ο Θεός να τους φυλάει…
- Κι ένα σχόλιο με χρονοκαθυστέρηση: Ακούγοντας την ομιλία του Νίκου Ανδρουλάκη στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ την Κυριακή, διαπιστώνει κανείς ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής είναι αφιερωμένο στην κριτική στην κυβέρνηση και στη Νέα Δημοκρατία. Σωστά θεμελιωμένη, με επιχειρήματα, πετυχημένες διατυπώσεις κλπ.
Βεβαίως και το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολιτευτικό κόμμα, οφείλει να ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και μάλιστα χωρίς να της χαριστεί καθόλου.
Όμως, επικοινωνιακά μιλώντας, ένα εξίσου μεγάλο μέρος θα έπρεπε να έχει αφιερωθεί στα σχέδια του ίδιου του κόμματος, για τη δημιουργία προοπτικής και το “χτίσιμο” εμπιστοσύνης με τον κόσμο που αναζητά πολιτικές λύσεις στα προβλήματά του.
Στην προκειμένη περίπτωση, η αναλογία προτάσεων-κριτικής δεν ήταν καλή. Κι αυτό είναι ένα τίμημα που πληρώνουν πολλοί στην πολιτική σήμερα. Το πλήρωσε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολίτες θέλουν διεξόδους, θέλουν να βρουν λύσεις, θέλουν να μπορούν να ελπίζουν πως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Θα έλεγα και ότι “θέλουν διαφάνεια, δικαιοσύνη”, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ σε αυτήν τη χώρα λίγοι ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα.
Τέλος πάντων, υπό τις παρούσες συνθήκες, κερδισμένος θα είναι αυτός που θα δώσει περισσότερη έμφαση στην πρόταση και στο χτίσιμο μιας σχέσης εμπιστοσύνης με την κοινωνία και όχι τόσο στην κριτική και τη διαμαρτυρία (που θα πρέπει να υπάρχουν οπωσδήποτε αλλά στη σωστή αναλογία).